Przejdź do głównej zawartości

Błogostan samoświadomości



25.09.2012 Dziennik Wzniesieniowy - Część 33

Dziś obudziłam się z uczuciem wewnętrznego balsamu, błogostanu ciszy. To, co jeszcze przed kilkoma dniami mogło wywołać moją złość, jest dzisiaj czystą akceptacją. Już od dawna nie ma we mnie złości w sensie dosłownym. To, co przychodziło można było określić protestem. Protestowałam, jeśli ktoś lub coś robiło rzecz, której nie da się zaakceptować, rzecz wyjętą z ramek obrazu ładu i harmonii świata. Dzisiaj rano, skonfrontowana z podobną sytuacją, poczułam mimo wszystko spokój. Poczułam miłość do sprawcy! Zrozumiałam w tym momencie wielkość tego zjawiska. To nie jest zaślepienie albo poddanie się wylukrowanej rzeczywistości. Ja wiem, że konsekwentnie podejmę określone działania zapobiegające powtarzaniu się tych wyczynków. Ale działania te nie będą więcej poprzedzone wybuchem emocji. Poczułam dzisiaj akt ostatecznego zamknięcia procesu dualności we mnie. Hurrrra, serce się raduje, choć nie wywołuje to odruchów indiańskiego tańca na myśl o ukoronowaniu zwycięstwa. Serce się raduje we mnie w środku a moje całe ja reaguje uśmieszkiem pobłażliwości.
Piękna jest rola bycia obserwatorem. To jest wspaniały dar, ponieważ nie zostajesz „wyrzucony w kosmos”, czyli nie bujasz w obłokach lecz jesteś bardzo bardzo realny w tu i teraz. Masz moc. Potrafisz reagować i aktywnie uczestniczyć w ceremoniach codzienności, nie angażując jednocześnie swojej strony emocjonalnej.
Błogostan samoświadomości jest istnieniem w tu i teraz w roli obserwatora. Obserwator nie ocenia, nie komentuje, nie analizuje sytuacji. On jest w Tu i Teraz. W cierpliwości. W łagodnym odbiorze zmysłów. Obserwator jest Miłością, której nie szczędzi i pozwala jej wypływać z serca. W harmonii z energią Prany, wdychając ją i wydychając miłość.
Rola wyciszenia w naszym życiu jest bezcenna. Obserwując, głaszczesz piękno miłosnym spojrzeniem. Masz zdolność obdarowywania złotymi promieniami światła, wychodzącymi z twojej aury.  Dajesz i bierzesz w nieustającym duecie boskiej spójności. Czujesz moc tego połączenia. Czujesz, że jesteś jego ogniwem. A to wyzwala właśnie błogostan samoświadomości JAM JEST. Nie istnieje nic więcej.

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Mój Bliźniaczy Płomień

12.09.2012 Dziennik Wzniesieniowy - Część 26  Każdy z nas go ma. Niektórzy z nas mieli szansę spotkania go za życia, choć niekoniecznie otrzymali szansę związania się z nim na cały okres ziemskich doświadczeń. Tak było ze mną. Ocieraliśmy się o siebie przez wiele lat okresu młodości. Dzisiaj wiem, że była to moja pierwsza, prawdziwa i jedyna miłość. Fale naszej bliskości zauraczały mnie. Czułam w jego obecności coś nadzwyczajnego, nieokreślonego. Ogromne przyciąganie, pełne ufności i miłości. Jako młoda osoba nie umiałam w tamtych czasach uświadomić sobie wielkości tego zjawiska. Nasze bycie razem, chwile rozkosznej intymności, cudowna przyjaźń duchowa, rozstania, powroty. Towarzyszły nam mocne wpływy dualizmu, mieszanka miłości i bólu rozstań, mieszanka miłości i lęku utraty, braku akceptacji, odrzucenia. Nasze fizyczne drogi rozeszły się. Ale duchowe nigdy. Oboje krążyliśmy myślami wokół nas. Niejednokrotnie wracałam myślami do niego nie wiedząc, że z jego strony odby...
65 komentarzy
Czytaj więcej

Wyciszenie...

Dziennik Wzniesieniowy - Część 1 Kochani czytelnicy i przyjaciele. Znajdujemy się w centrum wzniesieniowego procesu naszej planety. Niektórzy z nas są już w stanie pełnego z nim skoordynowania. Również i ja znajduję się już w tym stanie. Z myślą o unikalności tego zjawiska zdecydowałam się udokumentować moje doświadczenia wznoszenia. Oto one. 1 Sierpnia Otrzymałam impuls nakazujący mi totalne, bezwzględne wyciszenie. Bez wyjątku. Zamknięcie spraw dnia, wykonanie cięcia pępowiny, wiążącej mnie ze światem, jaki pokochałam. Ale tez z innym jego aspektem, który mną w ostatnim czasie doszczętnie zawładnął. Czułam się uwięziona w schematach i nakazach. Potrzebach chwili, które do tego stopnia przejęły nade mną kontrolę, że zmuszona byłam podporządkowywać im nieomal każdą moją myśl i większość czynów. Nie oznacza to, że idąc za wewnętrznym impulsem zdecydowałam się zaszyć na odludziu, w jakiejś jaskini albo czterech ścianach i ich nie opuszczać. Zdawałam sobie sprawę, że nastą...
8 komentarzy
Czytaj więcej

Rok 2018 versus 2025 - W skorupie czasu.

3 Sierpnia 2018.  Wykonałam pierwsze kroki. Tymczasowa przerwa na fejsbuku. Musiałam, już nie mogłam dłużej. Coś we mnie wrzeszczało – zostaw to! Wróć do siebie. Teraz jest czas wewnętrznej pracy i przeróbki.   Jakiej przeróbki? O co chodzi? ....  Wracam.... kilka tygodni wcześniej.... a właściwie wszystko zaczęło się z początkiem roku. Słynny 5 luty.... kiedy z ogromną siłą przypłynęła inna Fala. Niezmiernie burzliwa i zakłócająca dotychczasowy „porządek”. Ale nazwijmy to po imieniu. Żaden porządek, raczej potworny bałagan, tylko niewypowiedziany, skrzętnie zamykany w skarbnicy cierpliwości. Nastąpił wybuch, uwolnienie się prawdy, wybuch potwornie bolesny. Zakłócenia, dewastacja. Czas na zrobienie porządków. Rozdział, który jednocześnie wywołał następujące po sobie reakcje. Jak rozpad atomów. Burzliwie, raniąco, boleśnie. Moje prywatne życie zaczynało się rujnować. Wszystko, co zostało zbudowane, powoli zatracało swoje kształty. Powoli nie zostało nic...  Ciągl...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej